
เริ่มมีปัญหาสายตั้งแต่เด็ก ประมาณ ป.5 จำได้ว่า สายตาสั้นประมาณ 300 ถึง 400 แต่ว่าโชคดีว่ามันสั้นเท่ากัน 2 ข้าง ไม่มีสายตาเอียงสักเท่าไร และการที่เราใส่แว่นตาตั้งแต่เด็ก และสายตาเราสั้นเยอะ เราก็จะเจอปัญหาเยอะ ในหลากหลายรูปแบบตั้งแต่เด็ก คือ พอสายตาสั้นเยอะ เลนส์มันหนัก เมื่อเลนส์หนักกดตรงดั้งจมูกทำให้รู้สึกเจ็บหรือแม้แต่เวลาที่กรอบแว่นมันดัดไม่พอดี บางครั้งก็จะแน่นเกินไป เจ็บหลังหูบ้าง ปวดหัวบ้าง ตอนแรกก็ไม่รู้ว่าเราเป็นอะไร ซึ่งคิดดูว่าชีวิต ยิ่งถ้าเกิดว่าต้องเรียน สอบ เครียด ๆ ยิ่งไปกันใหญ่ค่ะ
ข้อดีอย่างหนึ่งจากประสบการณ์การใช้เลนส์โปรเกรสซีฟของศูนย์แว่นตาไอซอพติก เพราะ เคยตัดแว่นมา บางครั้งเราก็ต้องปรับตัวกับทั้งเลนส์ และกรอบแว่น แล้วมันจะมีเลนส์บางอันที่ตอนแรก ๆ ที่ใช้จะมีอาการล้าของดวงตา มันไม่ถึงขั้นปวดหัว แต่ว่ามันรู้สึกว่าตามันล้ามาก เหนื่อย ซึ่งทำให้เราต้องพักสายตาด้วยการถอดแว่นตา แต่ปรากฎว่าของที่นี่ คือ เหมือนเลนส์แก้วตาอีกหนึ่งชั้น เราสามารถจะใส่ติดไว้ได้ตลอดเวลา ยกเว้นตอนหลับ