ต้อหินแต่กำเนิด

โดย แพทย์หญิง อรทัย สุวรรณพิมลกุล จักษุแพทย์

โรคต้อหินที่เป็นมาแต่กำเนิดเป็นภาวะที่แม้พบได้น้อย แต่ทำให้เกิดการสูญเสียการมองเห็นอย่างถาวร การตรวจวินิจฉัยได้ในระยะแรก และได้รับการรักษาอาจช่วยคงสภาพการมองเห็นของเด็กมิให้แย่ลงจนถึงภาวะตาบอดได้

ต้อหินที่เป็นมาแต่กำเนิดเกิดจากความผิดปรกติของทางระบายน้ำในตาที่เรียกว่า trabecular meshwork พบน้อยกว่า 0.05 % ของผู้ป่วยโรคตา โดย 75 % ของผู้ป่วยโรคนี้จะมีอาการทั้งสองตา

อาการ และอาการแสดง

อาการที่สำคัญ ได้แก่ น้ำตาไหลตาสู้แสงไม่ได้ และบีบตา อาการแสดงที่ตรวจพบ

1. ความดันตาสูง
2. กระจกตาดำ และลูกตามีขนาดใหญ่กว่าปรกติ จากการที่มีความดันตาสูง ทำให้ลูกตาถูกยืดขยายใหญ่กว่าปรกติ

   
   ภาพแสดงภาวะต้อหินแต่กำเนิดตาซ้ายทั้งสองรูป เห็นว่าตาซ้ายมีขนาดใหญ่กว่าตาขวา

3. กระจกตาบวมจากความดันตาสูง ทำให้ส่วนตาดำเห็นเป็นสีขาวขุ่น ซึ่งหากเป็นรุนแรงโดยกระจกตาเสื่อมมาก แม้รักษาความดันตาจนเป็นปรกติก็อาจไม่สามารถทำให้กระจกตากลับมาใสเหมือนเดิมได้

   

4. ประสาทตาเสื่อม

สาเหตุของโรคแท้จริงยังไม่ทราบ แต่เชื่อว่าอาจเกิดจากความผิดปรกติของพันธุกรรมในยีนบางตัว

การรักษา

1. การรักษาด้วยยาลดความดันตาเป็นการควบคุมความดันตาเพียงชั่วคราว เพื่อเตรียมตัวก่อนผ่าตัด
2. การผ่าตัดถือเป็นการรักษาหลักในภาวะต้อหินแต่กำเนิด ซึ่งการผ่าตัดเป็นการทำเพื่อเปิดทางระบายน้ำในตาที่ผิดปรกติ ให้สามารถระบายน้ำออกจากตาได้มากขึ้น และช่วยให้ความดันตาลดลง

การพยากรณ์โรค

1. ระดับความดันตาเป็นปัจจัยที่สำคัญ หากความดันตาลดลงโอกาสที่จะช่วยคงสภาพการมองเห็นที่มีอยู่ และป้องกันการเสื่อมของประสาทตาก็จะดีขึ้น
2. หากกระจกตาดำบวมไม่มาก หลังจากความดันตาลดลงกระจกตาอาจกลับมาใสได้
3. กรณีที่แม้ความดันตาจะปรกติแล้ว แต่การมองเห็นยังไม่ดีอาจเกิดจาก กระจกตาเสื่อมสภาพมาก และบวมขุ่นจนไม่สามารถกลับเป็นปรกติได้ , ตาขี้เกียจจากการที่ตาข้างที่เป็นต้อหินไม่ได้รับการกระตุ้นระบบการมองเห็นเหมือนตาปรกติ , สายตาสั้นมาก ๆ

ข้อแนะนำ

ควรเข้าใจว่าแม้ความดันตาเป็นปรกติ หลังจากรักษาแล้ว อนาคตความดันตาอาจสูงขึ้นอีกได้ ฉะนั้นผู้ป่วยควรได้รับการติดตามตรวจตาตลอดชีวิต